We hebben de leeuw gevonden!

Zondag 05/02. We zijn vroeg opgestaan en stonden rond 7u bij de ingang van het safaripark: Addo Elephant National Park. We moesten ons melden bij de receptie en daar kregen we een plattegrond en een lijst met dieren waarop we konden afvinken wat we gezien hadden, fantastisch! We kozen willekeurig een eerste rondje op de plattegrond uit en begonnen met rijden. Al vrij snel zagen we voor ons een auto stilstaan en die wees ons dat we naar links moesten kijken. Vol verwachting keken we de vlakte op en daar zagen we.. een haasje. Heel lief, maar niet erg indrukwekkend. Desondanks was het toch leuk om het eerste dier op de checklist te kunnen afvinken. We reden de ronde verder en kwamen zwijntjes tegen, waarvan achteraf bleek dat we die overal zouden tegenkomen en heel in de verte zagen we zebra’s, maar zonder inzoomen van de camera konden we de zwart-witte strepen nauwelijks onderscheiden. Ongeveer twee uur lang bleef het hierbij. Ik zat behoorlijk teleurgesteld in de auto fanatiek uit het raampje te kijken (alsof ik Jeroen uit ‘wie is de mol’ was die op zoek was naar een joker) maar er waren geen dieren te bekennen. Rond half tien was de motivatie om verder te rijden vrij laag en de drang naar een kop koffie erg hoog, dus zijn we terug naar de receptie gereden om daar bij het restaurant even te pauzeren. Na deze pauze konden we er weer tegenaan en stapten we vol frisse moed weer de auto in. We hadden nu een andere route op de plattegrond uitgekozen. Op deze weg zagen we al vrij snel Kudu’s (enorme herten met joekels van gekronkelde geweien) en nog een ander soort herten. Ook staken er twee buffels voor ons de weg over. Deze route was dus al spannender dan de vorige. Ergens in een bocht was het raak; in de bosjes zagen we twee olifantjes, waarschijnlijk nog kindjes, bladeren en takken eten. Superleuk om te zien en we waren dolgelukkig dat we nu ook de olifant konden afvinken op de checklist. Nadat we een stuk of duizend foto’s van ze hadden gemaakt reden we verder de bocht om… waar we stuitten op de rest van de kudde, waar exemplaren bij zaten die ongeveer drie keer zo groot waren als de olifantjes die we daarvoor hadden gezien. We durfden meteen niet meer verder te rijden en toen er een olifant onze kant leek op te lopen zijn we zelfs een stuk achteruit gereden. Een minuut later werden we ingehaald door een auto die doodleuk langs de kudde reed, dus hebben wij dit ook maar met een kloppend hart gedaan. Toen vervolgden we onze route, waar we verderop nog veel meer en grotere olifanten tegenkwamen. Verder hebben we nog een paar exotische vogels, een vosje, een schildpad en nog meer zebra’s kunnen afvinken. Na een paar uur was het toen weer even tijd voor een pauze aan de andere kant van het park. Hier hebben we aan een medewerker gevraagd of hij een idee had waar de leeuw zou kunnen zijn. Hij gaf aan dat hij wel had gehoord waar anderen eerder die dag een leeuw hadden gezien. Wij gingen dus ook maar die kant op en inderdaad, precies waar de man had gezegd dat het was stonden flink wat auto´s stil. Wij gingen er ook maar bij staan, maar hadden eigenlijk geen idee waar we moesten kijken. Een vriendelijke man uit een andere auto vertelde ons uiteindelijk wat er te zien was en waar ongeveer. Toen er een paar andere auto´s vertrokken gingen wij op een andere plek staan en toen zagen we het ook. Op ongeveer 50 meter afstand lagen leeuwen in het gras. Wij hadden niet de beste positie om goede foto´s te maken, maar met een beetje inzoomen staan ze er wel degelijk op. Ondanks dat ze zo ver weg waren was het toch best spannend zulke machtige dieren in het echt te zien, zonder hek ertussen. Nadat we de leeuw hadden gespot vonden we het wel mooi geweest en gingen we weer terug naar de hoofdingang. We reden al een hele tijd zonder een dier (of andere auto) tegen te komen, toen we ineens voor ons in een bocht een auto zagen omkeren en wegscheuren. Gijsbert zei ‘misschien waren ze wel bang’ en hij keek om zich heen of hij ergens een leeuw zag. Op dat moment keek ik vooruit en zei ik ‘ik ben ook bang’… een enorme olifant kwam recht op ons aflopen! We gingen direct een paar meter achteruit, en daarna nog een paar, en nog een paar. De olifant bleef maar doorlopen, recht over de weg, richting onze auto. Toen we een flink stuk achteruit waren gegaan en om de hoek van een bocht stonden hebben we even overlegd wat we zouden gaan doen. Op dat moment liep de olifant al iets meer aan de zijkant van de weg, dus besloten we er rustig langs te rijden. Terwijl we onze adem inhielden (en ik ondertussen tig foto’s maakte) passeerden we de olifant, die rustig doorliep. Dit was toch wel het hoogtepunt van de safari waarna we naar de uitgang reden en het park verlieten. Die avond hebben we eerst alle gemaakte foto’s bekeken en geselecteerd, daarna zijn we uit eten geweest en toen gingen we gesloopt naar bed.

Maandag 06/02. Vandaag gingen we alweer weg uit Addo en op de weg terug naar Kaapstad (ongeveer 750 km). Het was in Addo en rondom Port Elizabeth wel duidelijk iets minder welvarend dan het in Kaapstad was. Ons verblijf in Addo was naast de supermarkt, maar dit was een klein winkeltje met een beperkt assortiment. Het terrein hiervoor was kaal en hier hingen vrij vaak mensen rond. Ook onderweg is er veel volk op straat, sommigen aan het werk om het vele afval dat overal ligt op te ruimen. De hele weg van Kaapstad naar Addo en andersom stikt ook van de lifters. Soms oude mannetjes of vrouwen met een baby’tje in een doek op de rug gebonden. Het voelt ontzettend naar om ze niet mee te nemen, maar we durven het niet aan om voor ze te stoppen. Ook zijn er naast de weg veel verkopers te vinden. Vaak hebben ze alleen een kleedje voor zich met drie meloenen of twintig pruimen erop. Hier willen we wel graag een keer iets van kopen om die mensen te helpen, maar we zien ze vaak te laat want ze staan gewoon langs de snelweg. Na een tijdje te hebben gereden hebben we een tussenstop gemaakt voor wat drinken en een broodje bij de bungeejump brug. Erg leuk om naar andere zenuwachtige en bange mensen te kijken als je zelf al hebt gesprongen. Na de pauze zijn we doorgereden naar Plettenbergbaai, waar we ons volgende hostel geboekt hadden. Het was een ontzettend warme dag, dus zodra we bij het strand bij Plettenbergbaai zagen zijn we gestopt en gaan zwemmen. De Indische oceaan is op de een of andere manier een stuk minder koud dan de Atlantische en er waren fantastische golven dus hier hebben we ons een hele tijd vermaakt. Toen besloten we te gaan avondeten in het dorpje en daarna naar het hostel te gaan. We hebben weer voor een schijntje een heerlijke pizza en een biertje gehad en ondertussen met WiFi opgezocht hoe we moesten rijden. Het was inmiddels al donker, maar het was gelukkig niet ver. Vanaf de snelweg een keer links, een keer rechts en dan weer links. Toen we op de snelweg het bordje zagen waar we links moesten was het vrij slecht verlicht en er liepen best veel mensen in de berm. Eenmaal linksaf geslagen zei ik voor de grap ‘het lijkt wel een township’, maar toen we de volgens straat rechtsaf gingen bleek ik er niet ver naast te zitten. Er waren wel gewone huizen, maar ook van die zelfgemaakte hutjes en er zaten en lagen vooral ook erg veel personen (ook kinderen) langs de weg. Dit was alles behalve een gewone, veilige wijk. We hebben de laatste afslag naar links niet meer gemaakt en zijn omgekeerd en teruggegaan de snelweg op. Toen moesten we dus op zoek naar een nieuwe slaapplek. Gijsbert had in de buurt van waar we hadden gegeten een backpackershostel gezien dus daar reden we eerst naartoe. We stonden bij de ingang en het eerst wat we zagen was de ingeslagen ruit in de voordeur. Vervolgens moesten we een hek door, dat niet op slot zat en toen een trap omhoog in een gang die niet verlicht was. Bovenaan de trap zagen we nog steeds geen receptie (of mensen) dus zijn we maar weer omgekeerd om ook hier niet te gaan slapen. Hierna hadden we snel op internet een ander hostel opgezocht. Deze bleek vol te zitten, maar de eigenaar wees ons op een hostel verderop, waar ze grotere kamers hadden en dus grotere kans op plek. En gelukkig, hier was inderdaad nog plek in een stapelbedje in een gedeelde kamer voor zeven personen. Wij waren allang blij. We hebben onze spullen op de kamer gelegd en toen eerst in de bar van het hostel een biertje gehaald voor de schrik. Een erg leuk barretje trouwens, met een houtskooloven om je eigen pizza te maken en een dartboard en een dakterras. Hier hebben we even de tijd genomen om het volgende verblijf (in Mosselbaai) te boeken, zodat dat niet per ongeluk in een township zou liggen. En toen gingen we in onze krakende bedjes boven elkaar liggen slapen.

Dinsdag 07/02. We hadden allebei matig geslapen, maar waren nog steeds blij dat we in een bed hadden gelegen en niet in de auto hadden hoeven overnachten. We hebben een broodje gegeten en zijn toen meteen met de auto naar hetzelfde strandje als de dag ervoor gegaan. Omdat het nog harder waaide waren de golven nog leuker om in te spelen. Het liggen was hierdoor wel iets minder aangenaam want het zand vloog je om de oren. En ja, onze parasol is ook weer weggewaaid, maar dit keer kwam er direct een mannetje aan om een nieuwe, stabielere, parasol voor ons in het zand te zetten. Na een tijdje waren we er wel klaar mee (en waren we ook alweer iets te verbrand) dus zijn we in de auto gestapt en verder gereden. We hebben een tussenstop gemaakt in Buffelbaai waar we even een broodje hebben gegeten en gekeken naar de surfers en toen reden we verder naar ons volgende verblijf in Mosselbaai. Dit was een grote verrassing. Het bleek een prachtig oud landhuis te zijn met een enorme tuin en daarin een plek om te braaien. En naast het hostel liggen tennisbanen, waar gratis gebruik van gemaakt mag worden. We hebben direct onze spullen in de kamer gegooid en zijn de baan opgegaan, waar ik flink ben ingemaakt door Gijs en waar we beide nog een beetje extra verkleurd zijn. ’s Avonds hebben we boodschappen gedaan en op de braai (in de braai?) aardappels gepoft en hamburgers gemaakt. Na een paar biertjes in de mooie tuin zijn we naar bed gegaan.

Woensdag 08/02. Nadat we heerlijk hadden geslapen in ons riante bed, hebben we ontbeten en zijn we meteen de tennisbaan weer opgegaan. Het was bewolkt en miezerde een beetje, dus ideaal tennisweer. Toen we klaar waren met deze morning work out hebben we gedoucht en zijn we naar een shoppingmall gereden. Hier was helemaal niets aan. De winkels waren erg oninteressant en het was een stuk minder groot dan we dachten. Toch was het wel leuk om eens te zien. Het is namelijk één groot centrum, met allemaal verschillende winkels erin, maar bij de ingang staan wel karretjes en mandjes. Je loopt dus met je karretje door een overdekt winkelcentrum van de H&M naar de Zara (bij wijze van spreke; als die winkels er waren geweest was het misschien nog wat interessanter geweest). Hierna zijn we naar Diaz gereden, waarover we gehoord hadden dat dit hét strand was om te gaan surfen. Hier aangekomen zagen we welgeteld vier mensen op een surfplank in de zee liggen en we zagen ook ongeveer net zoveel goede golven om op te surfen. We hebben toen maar besloten om het niet te doen, omdat we hier terug in Kaapstad ook nog wel de gelegenheid voor hebben. Vervolgens hebben we wat rondgereden in Mosselbaai en toen zijn we teruggegaan naar het hostel, waar Gijsbert zijn boek heeft gepakt om te lezen en ik mijn laptop om te gaan bloggen. Voor de rest van de middag en avond hebben we verder geen plannen. Ik heb zin om pannenkoeken te bakken of misschien gaan we weer braaien. En de kans is groot dat we nog even een balletje gaan slaan, want op de een of andere manier zijn we ineens groot tennisfan geworden. Morgen rijden we verder richting Kaapstad en we hopen dat we dan onderweg, in de buurt van Stellenbosch, op een wijnboerderij kunnen overnachten en wellicht ook het een en ander aan wijn kunnen proeven. Dit moeten we straks ook nog even zien te regelen, dus hierover later meer. Fijne avond!