Dieren spotten & klimmen

Maandag 30/01.
We werden vrij op tijd wakker, ik fit als een hoentje, Gijsbert helaas wat grieperig. Misschien door zijn verbrande nek of misschien omdat zijn lichaam eraan moet wennen dat het niet van 8 tot 20 aan het werk hoeft. We hebben eerst rustig ontbeten in de prachtige tuin bij ons hostel. Daarna besloten we niet te veel inspannends te doen, dus zijn we met de auto naar Kaap de Goede Hoop gegaan. Dat is best een eindje met de auto, dus zonde van de eerste echte dag hier, maar omdat Gijs niet helemaal fit was kwam het goed uit om dat toch vandaag al te doen. Gijsbert had al verteld dat er onderweg genoeg de moeite waard was om voor te stoppen en zo werd het inderdaad een soort Hop On Hop Off trip. De eerste Hop Off was bij Muizenberg, het strand met de beroemde gekleurde huisjes. Hier hebben we een stukje over het strand gelopen en gekeken naar de surfers. De zee is hier perfect om te surfen vanwege de niet al te hoge, maar wel lange golven, dus hier komen we waarschijnlijk nog een keer terug om zelf in actie te komen. Toen Hopten we weer On de auto en reden we verder richting Kaap de Goede Hoop. Al snel kwam onze volgende tussenstop, namelijk het pinguïnstrand. Dit is, heel verrassend, een strand waar veel pinguïns rondlopen. Ontzettend leuk om te zien, want je kan hier zelf ook gewoon op het strand liggen of zwemmen. Hierna reden we weer verder en kwamen we bij de ingang van het Kaap de Goede Hoop. Ja, de ingang. Het is namelijk beschermd natuurgebied, dus dan wordt er een slagboom neergezet en een paar Rand gevraagd voor de toegang. In en om het gebied stonden ontzettend veel bordjes met waarschuwingen voor Baboons (bavianen). Absoluut niet nodig want die waren nergens te bekennen. We reden eerst bergopwaarts, waar we de auto neerzetten en toen stapvoets richting Cape Point gingen. Dit was helemaal bovenop een berg, waar een vuurtorentje en een bordje met richtingsaanwijzers stonden. Hiervandaan kon je heel mooi de cliffs zien en ook de twee zeeën, Atlantische en Indische oceaan, die daar bij elkaar komen. Hierna reden we terug en hebben we ook nog de route naar beneden naar het Zuidelijkste puntje gevolgd. En daar waren ze dan ineens: de Baboons! (waarschijnlijk waren ze toch nog tevoorschijn gekomen omdat ik ongeveer anderhalf uur lang een soort lokroep heb lopen brullen) Hier zijn we natuurlijk even voor gestopt om wat kiekjes te maken. Ook van de struisvogels die aan de andere kant van de weg naar ons stonden te kijken. Toen reden we door naar het puntje, en gingen we uiteraard zelf even op de foto bij het bekende bordje van Cape Of Good Hope. Nadat we gefascineerd naar de opspattende golven hebben staan kijken zijn we weer naar de auto gegaan om terug te rijden. Bij de auto zagen we grappig genoeg dat er een baboon op iemand anders z’n auto zat. De bestuurder van de auto stond er hulpeloos naar te kijken terwijl zijn vrouw hulpeloos in de auto zat. Toen de bestuurder het voor elkaar had gekregen om in de auto te komen zonder de behaarde makker, begon hij rustig te rijden. Pas na een paar meter en een iets steviger tempo vond de baboon het mooi geweest en sprong hij eraf. Toen was voor ons de lol er ook wel af dus reden we terug naar Kaapstad, dit keer via de andere kant van de punt, zodat we ook nog even konden stoppen bij Chapman’s Peak. De weg daarheen was al prachtig en we gingen steeds hoger en hoger. Uiteindelijk kwamen we bij het uitzichtpunt en daar hadden we kijk op een mooie baai en de blauwe zee met daarachter de rotsen. Het was weer een plaatje! Hierna waren we wel gaar van het rijden, en Gijsbert wilde graag naar bed, dus zijn we linea recta naar het hostel gegaan. Daar aangekomen heb ik boodschappen gedaan en is Gijs even gaan liggen. Vervolgens heb ik voor ons gekookt (Hollandse pot: aardappels, vlees en groente) en na het eten zijn we vrijwel meteen naar bed gegaan.

Na deze mooie dag is de dierenscore als volgt:
 Zeehond
 Pinguïn
 Baboon (baviaan)
 Struisvogel


Dinsdag 31/01.
Gijsbert voelde zich gelukkig een stuk beter bij het wakker worden. We besloten daarom dat we vandaag wel een wandeling zouden kunnen doen, namelijk de Tafelberg op. Eerst weer lekker ontbijten in de tuin en toen de auto in richting de voet van de tafelberg. Hier stond een aantal wandelroutes op bordjes en wij kozen voor de eerste de beste, met de naam: one step at the time. We begonnen met frisse moed aan een soort trap waarvan de treden uit rotsblokken bestonden waardoor ze dus erg varieerden in hoogte. Na tientallen meters omhoog geklommen te hebben, kregen we langzaam in de gaten dat de hele weg naar de top er zo uit zou gaan zien. Daar liepen we dus, met 30 graden in de volle zon een trap op waarvan sommige treden meer dan een halve meter hoog waren (one step at the time). Op het bordje dachten we gezien te hebben dat de tocht een uur zou duren, maar na een uur waren wij misschien net op de helft en voor de vierde keer aan het pauzeren. Doordat de trap niet goed zichtbaar was op de berg hadden we geen idee hoever we nog moesten en waar we heen gingen. Wel zagen we boven ons een kloof tussen twee rotsen waarvan we het vermoeden hadden dat we daar tussendoor zouden gaan. Dat bleek ook het geval. Nog ongeveer een uur (en een paarhonderd treden) later klommen we door de kloof en stonden we ineens bovenop de tafelberg. We hadden het gered! We zijn meteen neergeploft aan een tafeltje in het restaurantje om even bij te komen van de klim met een colaatje en een pizzapunt. (Leuk feitje: ondanks dat het daar natuurlijk supertoeristisch is, hebben we in het restaurantje 109Rand betaald voor twee cola en twee enorme pizzapunten. Dat is ongeveer 7,50. In Nederland zou je dat op zo’n plek al kwijt zijn aan alleen een pizzapunt). Daarna hebben we natuurlijk nog even flink wat foto’s gemaakt van het prachtige uitzicht en vervolgens zijn we met het kabelbaantje naar beneden gegaan. Daar hebben we meteen de auto gepakt en zijn we naar het strand gereden voor een verfrissende duik. Ik moet bekennen dat ik een echte duik niet eens heb aangedurfd, want de zee is ijs- en ijskoud. Nadat we nog een tijdje op het strand hebben gelegen zijn we terug naar het hostel gereden. We hebben even gedoucht en zijn toen bij een tentje op loopafstand uit eten geweest. Inmiddels zijn we weer terug in het hostel en beginnen we de beentjes al te voelen van de klim van vanochtend. We weten nog niet wat we morgen gaan doen, maar vermoedelijk wordt het iets minder inspannend dan vandaag. In ieder geval ga ik morgen, wat we ook gaan doen, even extra hard aan Machteld denken, want die heeft dan haar Masterdiploma-uitreiking, waar ik helaas niet bij kan zijn. Machteld, als je dit nog leest voor morgenmiddag, heel veel plezier morgen! xx