Weer terug naar Kaapstad
Blijf op de hoogte en volg Ilse
12 Februari 2017 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Vrijdag 10/02. Vandaag zijn we toen we wakker werden direct aan de wijn gegaan. Dat wil zeggen: nadat we hadden ontbeten en uitgecheckt waren zijn we naar de wijnboerderij Lanzerac gereden voor een proeverij. We gingen op het terras zitten in de schaduw want het was wederom een hete dag en kregen een kaart met verschillende soorten proeverijen. We kozen voor de chocolate tasting, wat inhield dat we vijf glazen wijn kregen te proeven met bij elk glas een bijpassend stukje chocola. De serveerster vulde onze glazen en vertelde iets over de verschillende wijnen, hoe lang het in het vat gezeten had en welke smaken er in voor kwamen. Toen mochten we beginnen. Van te voren waren we ervan uitgegaan dat we de slokjes weer moesten uitspugen, maar daar was geen bakje voor dus we mochten het lekker doorslikken. We hadden twee witte en drie rode wijn en ook twee witte en drie donkere chocolaatjes. Over één rode wijn waren we beide enthousiast, daar hebben we na afloop een fles van gekocht. Toch leuk om een flesje te hebben van een Winery waar je zelf bent geweest. Vervolgens zijn we weer in de auto gestapt en verder gereden naar Kaapstad, wat nog ongeveer een uur rijden was. Daar zijn we eerst naar Ajax Capetown, de oude stageplek van Gijs, geweest. Hier wilden we tickets kopen voor de wedstrijd (derby zelfs) van zaterdag, maar helaas was de fanshop gesloten, dus dit ging niet door. Jammergenoeg waren er op dat moment (op de receptioniste na) ook geen mensen met wie Gijs toen heeft samengewerkt dus na eventjes rondkijken zijn we weer weggegaan. Vervolgens zijn we naar Muizenberg gegaan. Het strand waar we al eerder waren geweest, maar waar we zeker nog eens terug wilden komen om te gaan surfen. Helaas zag de zee er vrij onstuimig uit, en daarbij hing er een rode vlag, oftewel: high shark alert. Dat wil niet zeggen dat er haaien gespot zijn, maar wel dat de zee niet helder genoeg is om met zekerheid te kunnen zeggen dat ze er niet zijn. We hebben er daarom toch maar vanaf gezien, maar wel direct een reservering gemaakt om de volgende ochtend een surfles te nemen. Als alternatief voor die middag zijn we uiteindelijk naar een soort mega outlet geweest om maar eens wat te shoppen. Hier zijn we allebei geslaagd, Gijsbert met een zwembroek en zonnebril, en ik met een kort broekje een shirtje en een prachtige Afrikaanse jurk. Hierna was het tijd om naar onze Airbnb te gaan, want we hadden aangegeven dat we hier rond 17u zouden aankomen. Toevallig was het adres hiervan om de hoek van waar we de eerste vier dagen in Kaapstad in een hostel hadden geslapen, dus het was niet moeilijk te vinden. Onze gastheer bleek een enorm huis te hebben met een prachtige tuin, waarin wij een eigen tuinhuisje als verblijf hebben. Een mooi ingerichte slaapkamer met een luxe badkamer en ook de nodige keukenspulletjes, zoals een koelkastje en wat koffie en thee met servies (geen kooktoestel). We hebben even gezwommen in de zwembad in de tuin en even op bed liggen lezen en spelletjes doen en toen zijn we naar de haven (Waterfront) gereden om uit eten te gaan. Als altijd was het hier flink druk, de terrasjes zaten vol en alle straatmuzikanten hadden genoeg publiek. We hebben eventjes rondgelopen en gekeken waar we zouden eten. Op de bovenverdieping van het winkelcentrum zagen we een Italiaan met een terras buiten. We hadden zin in pasta dus daar gingen we heen. Daar aangekomen zat het uiteraard stampvol. We mochten even plaatsnemen aan een loungetafel en dan zou er ergen binnen een tafel voor ons klaargemaakt worden. Maar net toen we zaten gingen er twee mensen van het buitenterras weg dus de serveerster wenkte ons dat we daar mochten gaan zitten. Wat een mazzel! Hier hebben we heerlijk en gezellig gegeten en naar het mooie uitzicht gekeken. Daarna zijn we naar ons mooie tuinhuisje gegaan om te gaan slapen.
Zaterdag 11/02. Vandaag hadden we een zeer vol programma. We begonnen de ochtend bij de Old Biscuit Mill. Een mega grote overdekte markt met eten en drinken uit alle landen. Je kon hier een broodje krijgen of muffins maar ook complete wokmaaltijden en we hebben zelfs poffertjes gezien. We hadden helaas niet genoeg tijd om ergens in de rij te gaan staan voor een bestelling, dus we hebben alleen rondgelopen en overal gekeken. Toen hebben we een pretzel en een croissant gekocht en zijn we weer weggegaan, want we hadden om half elf een reservering om te gaan surfen. Vandaag hing bij Muizenberg gelukkig een zwarte vlag. Ja, ik dacht ook dat dit gevaarlijker was dan rood, maar blijkbaar betekent het dat water vrij helder is en dat ze met 95% zekerheid kunnen zeggen dat er geen haai is. We kregen een wetsuit aan en een plank onder de arm en toen gingen we die kant op. Eerst kregen we op en strand instructies en een warming up en toen gingen we het water in. De golven waren heerlijk! We bleven ongeveer staan waar het water op borsthoogte was en vanaf daar konden we op de plank springen en met de golf meesurfen naar de kust. Het is ons beide regelmatig gelukt om op de plank te blijven staan en het kwam zelfs voor dat we beiden dezelfde golf pakten zodat we naast elkaar stonden te surfen, fantastisch! Helaas zijn hier geen foto’s van omdat we de camera uiteraard niet bij ons hadden, dus dit moeten jullie maar gewoon geloven. Na anderhalf uur zat het erop en hebben we het zoute water uit onze oren, neus en mond gespoeld en weer aangekleed. We hebben toen nog even een cappuccino genomen en wat gegeten, want surfen maakt hongerig, en toen zijn we weer op pad gegaan, dit keer richting Mzoli’s. Mzoli’s is een soort hangplek om te eten, midden in een township, waar ze ook mensen van buitenaf binnenlaten. We konden het niet zo goed vinden, dus we zijn eerst ongeveer het hele township doorgescheurd. Ongelooflijk wat we daar al allemaal te zien kregen. Huisjes gemaakt van golfplaten, oude containers met een coca-cola bord erboven wat een supermarktje blijkt te zijn. Mzoli’s zelf was een soort grote tent, met aan de zijkant hekken en daartegenaan zeilen als muur. We moesten eerst naar een soort slager om vlees te kopen, waarna we dit naar achter moesten brengen waar het gebraaid werd. Ondertussen hebben we toen even bij een container op de hoek van de straat wat drinken gehaald. Onderweg werden we aangesproken door een paar kindjes die vroegen om geld. We hadden niks kleins meer om te geven en achteraf is het misschien ook goed dat we geen geld hebben gegeven want het werden er steeds meer, je weet niet waar je moet beginnen. Toen we ons gegaarde vlees hadden opgehaald gingen we bij Mzoli’s naar binnen. Het was er flink vol en er stond keiharde housemuziek op. Er werd door een paar mensen prachtig gedanst, op z’n Afrikaans met veel geschud met de billen. We zagen geen zitplek meer dus eerst stonden we vrij achteraf met ons bordje vlees bij een statafeltje. We keken onze ogen uit en aten ondertussen hapjes van het vlees. Met onze handen, want bestek was er niet. We hadden eigenlijk helemaal niet zo’n honger en daar voelden we ons wel lullig over, want eten weggooien leek ons daar niet zo gepast. Achter ons door een kier van het hek vroeg een man of hij misschien wat eten mocht, dus hem hebben we een stuk kip gegeven op een servetje. Verder liep er nog een zwerfhond rond dus we vroegen ons af of we daar ook wat aan mochten geven of dat dat juist een belediging zou zijn voor de mensen. Toen er een man langskwam die in de hele tent het afval ophaalde vroegen we het aan hem. Hij keek ons met grote ogen aan vroeg of we het echt niet meer hoefden en of we het misschien mee wilden. Dat hoefde van ons ook niet. Toen gaf hij aan dat hij het dan zelf eigenlijk wel wilde opeten. Dat vonden we natuurlijk ook prima, dus gaven we het bordje vlees aan hem en ondertussen nam hij ons mee de tent in om een zitplek voor ons te regelen. We werden aan een tafel gezet waar ook een heel Afrikaans gezin zat. Overigens stond op alle tafels in de tent liters drank, zowel wijn en bier als whisky en wodka en sterker spul. Het duurde dan ook niet heel lang voor we beide een drankje aangeboden kregen van een vriendelijke Afrikaanse man met een paar gouden tanden. Hij stelde zich aan ons voor en we hebben kort met hem gepraat, wat vrij lastig was met de keiharde muziek. Hierna hebben we met ons drankje in de hand vooral rondgekeken naar de vrolijke mensen, waarvan er steeds meer opstonden om te gaan dansen. Nadat we een hele tijd zijn hadden gezeten en een heleboel drank hadden afgeslagen vonden we het mooi geweest en zijn we weggegaan. Onderweg naar de auto hebben we weer meerdere kindjes moeten teleurstellen en bij de auto aangekomen stond een man die zei dat hij onze auto gewassen had dus dat we moesten betalen. We gaven ons allerlaatst kleingeld aan hem en zijn toen behoorlijk ontdaan naar huis gereden. Het was mooi om eens te zien dat ze in een township een zelfde soort maatschappij hebben als wij maar dan een stuk primitiever. Een zelfgebouwd hutje waar de kapper in zit en een container als supermarkt. Maar ik voelde me wel erg slecht over de oneerlijkheid dat zij daar zo leven terwijl wij het vermogen hebben om in hun land op vakantie te gaan en elke dag de leukste dingen te doen en uit eten te gaan. Het is een machteloos gevoel dat we best wat geld aan de townships zouden kunnen doneren maar dat je weet dat je daarmee vrijwel niks oplost want het zijn er te veel. Nadat we hier thuis best lang over gepraat hebben en ons even flink beseft hebben hoe goed we het hebben, zijn we toch ook maar weer doorgegaan met leuke dingen doen. We zijn naar het stadion gereden (dat ze in Zuid-Afrika gebouwd hadden voor het WK in 2010) om de wedstrijd te kijken van Ajax Capetown tegen Capetown City. Een derby dus. Het stadion zat misschien maar voor een tiende vol, want het is simpelweg veel te groot, maar het was leuk om hier eens een wedstrijd te zien. Het gaat er een stuk minder georganiseerd en serieus aan toe dan in Nederland. De ballenjongens stonden achter de reclameborden een beetje met elkaar te voetballen en er huppelden wat cheerleaders rond langs het veld. De wedstrijd zelf was helaas echt oersaai dus we zijn twintig minuten voor tijd weer naar de auto gegaan. Thuis hebben we uiteraard nog even wie is de mol gekeken (het is Thomas) en toen gingen we slapen.
-
12 Februari 2017 - 10:50
Marga:
Pfff... ik merk dat ik af en toe mijn adem inhoud tijdens het lezen: enge politie, haaien, drankjes aannemen van een Afrikaan met gouden tanden, wijn proeven en doorslikken en daarna direct de auto weer in, belaagd worden door arme kindjes in de township...wat een belevenissen! Er wacht jullie een grote cultuur- maar ook klimaatshock woensdag: gevoelstemperatuur hier -4 (in de zon dan hè) Geniet er nog maar even een paar dagen van daar!
xxx maMarga -
12 Februari 2017 - 12:17
Klaas En Gerdien:
Ha Ilse en Gijsbert,
Een verslag als dit geeft een beter beeld dan 1000 foto's (zoals van die olifanten in Addo); complimenten voor je schrijfstijl Ilse, geboeid hebben we zitten lezen. Leuk die humor (1 haas in 2,5 uur gespot) en ook de wat meer beschouwende opmerkingen. Jullie maken veel mee, leuk is dat we een aantal zaken herkennen (bv de combi Waterfront en Italiaans eten). Wat me niet helemaal duidelijk was: hoe Gijsbert na 5 wijntjes in Stellenbosch nog een auto kan besturen (ben ik dan niet zo goed in, of er moet veel tijd & eten mee gemoeid zijn geweest). Jullie overnachtingsplekken zijn ook gevarieerd, van erg basic tot behoorlijk luxe. Al met al maken jullie zo veel mee van het land en zijn bewoners. Met inderdaad de nare tegenstelling tussen echt arm en gewoon welvarend. Niet iets wat je kan veranderen, wel iets om bij stil te staan. Jullie hebben nog een paar dagen voor de boeg, geniet ervan, en tot ziens tzt in het waterkoude Nederland.
Hartelijke groet, Gerdien/moeders & Klaas -
12 Februari 2017 - 16:32
Gijs:
Ik zal het wijn en rijgedrag even aanvullen om grote verbazing proberen te laten verdwijnen. Ieder glas had een inhoud van ongeveer 1 slok(je).... *blurp*
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley