De parasol, de trein, sandboarden en de sprong

We hebben een aantal dagen beperkte WiFi gehad (ook wel eens lekker) vandaar dat de nieuwe blog even op zich heeft laten wachten. Maar here it is!

Woensdag 01/02. Vandaag zijn we naar de Botanic Garden in Kirstenbosch geweest. Een enorm grote tuin met indrukwekkende bomen en planten en velden. De tuin is gelegen aan de voet van de tafelberg (aan de andere kant dan waar wij er op waren geklommen) dus het uitzicht vanaf waar dan ook in de tuin was weer fenomenaal. Er stond op een bordje dat er wel zestien verschillende slangen in het gebied leefden! We hebben er geen een gezien. We hebben er een tijdje rondgelopen en wat foto’s gemaakt, maar hadden het ook al best snel weer gezien. Zulke enorme floraliefhebbers zijn we nou ook weer niet. Hierna zijn we naar het prachtige strandje Llandudno gereden om de rest van de middag op het strand te liggen. Dit plan viel helaas in duigen door de weersomstandigheden. Nee, het regende niet en het was ook niet te koud, maar de wind blies met ongeveer windkracht 36 over het strand heen. We zijn daardoor eerst anderhalf uur bezig geweest om de parasol stevig in het zand te krijgen. Zelfs toen we de parasolstok hadden ingebouwd met drie enorme keien, en een van de punten van de parasol met een touwtje hadden vastgebonden aan mijn tas waar ook een kei op lag, zagen we het ding nog over het strand waaien toen we aan het zwemmen waren. Uiteindelijk toch maar de meneer van de parasolverhuur om hulp gevraagd en die zette ‘m er zo in. Na dit avontuur (Gijs wordt er nog chagrijnig van) konden we eindelijk lekker in de schaduw liggen, wat we ongeveer een half uur hebben volgehouden omdat we volledig gezandstraald werden. Toen hebben we maar weer eens boodschappen gedaan om ’s avonds weer zelf te koken. Na het eten zijn we nog even naar een poolcafé geweest voor een spelletje en een biertje. In dit café is Gijsbert trouwens voor de tweede keer een oud huisgenoot tegen gekomen met wie hij twee jaar geleden in Kaapstad woonde. Zeer toevallig. Na het laatste biertje zijn we naar het hostel gegaan en gingen we slapen, want de volgende dag moesten we inpakken en wegwezen.

Donderdag 02/02. Toen we wakker werden hebben we voor de laatste keer ontbeten in de tuin van het hostel en daarna hebben we de boel ingepakt en zijn we vertrokken. We zijn eerst naar een markt geweest in Kaapstad, de Green Market Square. Hier verkochten ze allemaal prachtige handgemaakte spulletjes. Schaaltjes met mooie beschilderingen, houten olifantjes of giraffes, kleurrijke kettingen. Ik wilde het liefst alles kopen en waarschijnlijk zagen ze dat want ik kreeg van alles in mijn hand gedrukt en ik was overal ‘first customer’ dus ik kreeg een ‘special price’. Gelukkig heb ik me kunnen inhouden. Dat wil zeggen; we hadden niet zoveel Rand mee, dus toen dat op was moest ik wel stoppen. Na deze mooie markt liepen verder en kwamen we terecht in een winkelcentrum dat waarschijnlijk echt voor de locals was. Het was er behoorlijk druk en er was geen toerist te bekennen. Van de buitenkant was het een imposant gebouw, maar binnen werden er vooral nepzonnebrillen, glitterslippers en kip verkocht. In dit winkelcentrum zat een Spar waar we even een broodje en wat drinken haalden. Toen we al een tijdje achteraan in de rij stonden bij de kassa (er waren drie kassa’s open voor ongeveer vijftien mensen en de caissières hebben hier over het algemeen geen haast) werden we ineens uit de rij geplukt en mochten we meelopen naar een andere kassa die open ging. We weten nog steeds niet of het normaal is in Zuid-Afrika dat de achterste in de rij als eerst aan de beurt is bij een nieuwe kassa of dat dit misschien was omdat we blank waren. Het was op zich prettig, want de parkeertijd van de auto liep op z’n eind, maar we liepen er wel met een vreemd gevoel weg. Toen zijn we in de auto gestapt en richting onze volgende bestemming, Mosselbay, gereden. Met een paar tussenstops hebben we hier ongeveer zes uur over gedaan. Het was echter geen straf want we reden van het ene schitterende uitzicht in het andere. En de eindbestemming was al helemaal de moeite waard. Ons hostel was namelijk een oude trein die op het strand stond. De slaapkamers waren de vroegere cabines, waarin een bedje aan beide kanten stond met ongeveer een halve meter ertussen. En de raampjes keken uit op de zee, het was fantastisch! We hadden berehonger dus we hebben meteen even een hapje gegeten in het restaurant van de trein (boboti en lasagne). Daarna hebben we kort nog even over het strand gewandeld en toen zijn we naar onze slaapcabine gegaan.

Vrijdag 03/02. Vandaag hebben we voor het eerst in deze vakantie de wekker gezet, omdat we op tijd klaar moesten staan om te gaan sandboarden. De instructeur kwam naar het hostel om de geïnteresseerden op te pikken, waarna we achter hem aan reden naar de duinen. Daar aangekomen zijn we opgesplitst in twee groepen. Wij zaten bij de eerste groep, wat betekende dat we eerst liggend op onze buik op een plank van de hoogste duin af zouden gaan. We kregen allemaal een eigen plankje en gingen eerst een voor een van de duin af om even te kunnen oefenen met sturen en remmen. Dit was niet ingewikkeld, deed je je rechtervoet in het zand dan ging je naar rechts, met je linkervoet ging je naar links en beide voeten stevig in het zand drukken was remmen. De duin heette ‘the dragon’ en was 320 meter lang (van de top tot de zee) waarbij je met het naar beneden boarden volgens de instructeur een snelheid kon bereiken van 90 km per uur. Ik weet niet of wij dit gehaald hebben, maar snel ging het wel! Toen we allemaal een keer waren geweest mochten we wat meer gaan spelen. Gijs en ik hebben twee keer een race tegen elkaar gedaan (ik heb twee keer verloren) en zijn een keer samen op een board naar beneden gegaan. Hierna waren we er ook wel weer klaar mee, want elke keer als je naar beneden was geweest moest je natuurlijk datzelfde stuk ook weer omhoog lopen in het zachte, mulle zand en dat was behoorlijk vermoeiend. Daarna gingen we naar een andere, minder hoge, duin waar we staand op het sandboard naar beneden gingen. Ondanks dat dit stuk veel korter was, was het op deze manier wel veel leuker om te doen. Waarschijnlijk omdat je jezelf echt staande moest houden en je dus veel meer het idee had dat je echt op die duin aan het surfen was. (Dat de klim omhoog een stuk minder lang was speelde natuurlijk ook mee). Nadat we allemaal een paar keer waren geweest was de tijd om en gingen we weer terug naar de auto. Daar hebben we eerst geprobeerd om al het zand uit onze schoenen, sokken, onderbroek, haren, neusgaten en kiezen te halen en toen zijn we de weg weer op gegaan. Na ongeveer een uurtje zijn we even gestopt bij een eettentje met WiFi om een slaapplek voor de nacht te gaan regelen en toen reden we verder richting Knysna. Daar hebben we een beetje rondgekeken en nog een keer in een koffietentje met WiFi gezeten om te checken of onze aanvraag op Airbnb was geaccepteerd. Dat was gelukkig het geval dus konden we naar onze nieuwe slaapplek, een safaritent, een klein kwartiertje verderop. Dit bleek echt een paradijsje te zijn. Een restaurant en vier tenten en een paar hutjes lagen naast een rivier in de bossen. Alles was van hout en alles was buiten in de natuur, ook de wc’s en douches. We hebben hier eerst even gechilld in de loungestoelen, toen heerlijk gedoucht onder de blauwe hemel en daarna een hapje gegeten. Na het eten hebben we in onze tent een spelletje gedaan en toen zijn we naar bed gegaan.

Zaterdag 04/02. Vandaag was het zover, ik heb het gedaan, DE HOOGSTE BUNGEEJUMP TER WERELD. Maar ik zal bij het begin beginnen. We werden allebei wakker na een vrij matige nacht, op een iets te hard bed met iets te veel vogelgeluiden en grasmaaiers in de ochtend. We hebben ontbeten in de tent en zijn toen meteen vertrokken om het laatste stukje te rijden naar Addo, waar we twee overnachtingen geboekt hebben en een bezoek gaan brengen aan Addo Elephant Park. Onderweg kwamen we langs Bloukrans, waar de Bloukransrivier stroomt met daarboven de brug van 216 meter hoog, waar vanaf gesprongen kan worden. Gijsbert had dit twee jaar geleden al gedaan en nu was het mijn beurt. Ik schreef me in en ik kon toevallig nog net met de groep van 11u mee. Ik kreeg meteen een tuigje aan en moest direct met de groep mee de brug op. Geen tijd om zenuwachtig te zijn dus. Bovenop de brug werden er wat foto’s gemaakt en keek ik onder het genot van opzwepende muziek toe hoe de mensen voor mij naar beneden sprongen. Zeven personen gingen mij voor en toen was ik aan de beurt. Ik kreeg een touw om mijn enkels geknoopt en er werd nog iets aan mijn middel vastgeklikt en toen mocht ik naar de rand komen. Toen ik met mijn tenen over de rand stond riepen ze ‘three, two, one, bungeee’ waarop ik me afzette en sprong. Het was heel apart om zo de afgrond in te springen, maar wel heel gaaf. Na een tijdje op en neer stuiteren aan het elastiek word je door een mannetje opgehaald en omhoog gebracht en dan is het feest ook alweer voorbij, dus konden we onze route naar Addo weer vervolgen. We zijn onderweg nog een keertje gestopt in Tsitsikamma voor een broodje en nog eventjes in Jeffreys Bay om even naar de zee te kijken voordat we bij ons verblijf (Addo Selfservice) aankwamen. Het is wederom een prachtig verblijf, dit keer een kamer met eigen keukentje en een badkamer met bad! We hebben vanavond zelf gekookt in ons keukentje en gaan straks een poging doen om wie is de mol te kijken. En direct hierna naar bed, want morgen bezoeken we Addo Elephant Park en onze gastvrouw vertelde ons dat je daar het beste om 7u kan zijn, omdat de dieren rond die tijd tevoorschijn komen om aan de rivier te gaan drinken. Hopelijk kunnen we ons dierenlijstje na morgen een flink stuk uitbreiden!